(มค. ปฏิคม) น. ผู้ต้อนรับ, ผู้รับแขก.

ปฏิคม : น. ผู้ต้อนรับ, ผู้รับแขก, ผู้ดูแลต้อนรับ.

ปฏิคคหิต, ปฏิคหิต- : [ปะติกคะหิด, ปะติกคะหิตะ-] (แบบ) ก. รับเอา เช่น เราก็ปฏิคคหิตด้วยศรัทธา. (ม. คําหลวง วนปเวสน์). ว. อันรับเอาแล้ว. (ป. ปฏิคฺ-คหิต).

[ปะ-ติก-คา-หก] (มค. ปฏิคฺคาหก) น. ผู้รับ ทานที่ทายกบริจาค.

ปฏิคาหก : น. ผู้รับทาน. (ป. ปฏิคฺคาหก).

(มค. ปฏิฆ) น. ความขัดใจ เป็นอาการของจิต อย่างหนึ่ง หากระงับไว้ไม่ได้จะกลายเป็นความ โกรธและพยาบาทต่อไป เมื่อจิตของเราไม่พอใจกับอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง (อรติ) แล้ว หาก ไม่ระงับความไม่พอใจนั้นเสียก็จะเกิดปฏิฆะ คือ ความขัดใจ หมายถึงจิตไม่อาจลืมอารมณ์นั้น เสียได้ อย่างนี้บางทีเรียกว่าความแค้นใจ ถ้าใจมี ปฏิฆะแล้วก็จะรู้สึกว่าไม่เป็นอันคิด การงาน หากไม่ระงับปฏิฆะเสียก็จะเกิดโกธะ (ความโกรธ) โทสะ (ความคิดร้าย) พยาบาท (ความคิดแก้แค้น) ต่อไป.

ปฏิฆะ : (แบบ) น. ความคับแค้น, ความกระทบกระทั่ง, ความขึ้งเคียด (โทสะ). (ป.).

(มค. ปฏิจฺจ = อาศัย + สํ = ร่วม + อุป = ใกล้ + ปท = เกิด, ถึง) น. เครื่องอาศัยที่ทำให้เกิดต่อเนื่องกัน; (ศน.) ธรรมหมวดหนึ่งในพระพุทธ-ศาสนา แสดงความต่อเนื่องที่ทำให้มีการเกิด. (ดู ปัจยาการ).

น. ชื่อยาชนิดหนึ่งใช้ฆ่าเชื้อแบคทีเรีย.

ปฏิชีวนะ : [-ชีวะนะ] น. เรียกยาประเภทที่มีสารที่สกัดจากผลผลิตของเชื้อจุลินทรีย์ ใช้ฆ่าหรือยับยั้งการแพร่พันธุ์ของแบคทีเรีย ว่า ยาปฏิชีวนะ. (อ. antibiotics).