ปฏิบถ : ว. ทวนทาง, สวนทาง. (ป. ปฏิปถ).

(มค. ปฏิปตฺติ) ก. ดำเนินไป; ประพฤติ; บำรุง, เลี้ยงดู.

ปฏิบัติ : ก. ดําเนินการไปตามระเบียบแบบแผน เช่น ปฏิบัติราชการ, กระทําเพื่อให้เกิดความชํานาญ เช่น ภาคปฏิบัติ; กระทําตาม เช่น ปฏิบัติตามสัญญา; ประพฤติ เช่น ปฏิบัติสมณธรรม ปฏิบัติต่อกัน; ปรนนิบัติรับใช้ เช่น ปฏิบัติบิดามารดา ปฏิบัติครูบาอาจารย์. (ป. ปฏิปตฺติ).

ก. ประพฤติธรรมอย่าง เคร่งครัด.

ก. ดูแล, คอยรับใช้.

[ปะ-ติ-ปะ-ทา] (มค. ปฏิปทา) น. การดำเนินไป; ความประพฤติ.

ปฏิปทา : [-ปะทา] น. ทางดําเนิน; ความประพฤติ. (ป.).

(มค. ปฏิปกฺข; สก. ปรฺติปกฺษ) น. ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.

ปฏิปักษ์ : น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู. ว. ที่ตรงกันข้าม เช่น ฝ่ายปฏิปักษ์. (ส. ปรฺติปกฺษ; ป. ปฏิปกฺข).

(มค. ปฏิปนฺน) น. ผู้ไต่ไปแล้ว, ผู้ดำเนินไปแล้ว, ผู้บรรลุ (ตรัสรู้) แล้ว.