(มค. ปฏิวาต) ว. ทวนลม.

ปฏิวาต : [-วาด] ว. ทวนลม. (ป.).

(มค. ปฏิวาท) น. คำโต้, คำค้าน.

ปฏิวาท : [-วาด] น. คําโต้, คําคัดค้าน. (ป.).

[ปะ-ติ-สน-ทิ] (มค. ปฏิสนฺธิ) ก. สืบต่อชาติ, เกิดขึ้นในภพใหม่, ต่อเนื่อง.

ปฏิสนธิ : (แบบ) ก. เกิดในท้อง, ถือกําเนิด. (ป. ปฏิสนฺธิ).

น. จิตที่ ถือปฏิสนธิ, จิตของคนมีชื่อเรียกไปตามอาการของจิต คือตอนที่จิตออกจากร่าง (เมื่อตายลง) เรียกว่า จุติจิต แปลว่า จิตเคลื่อน หลังจากนั้นจิตถือภพใหม่ (คือเกิดใหม่) เรียกว่า ปฏิสนธิจิต แปลว่า จิตเกิดต่อคำทั้งสองนี้อาจนำไปใช้ในความเปลี่ยนแปลงของจิตที่ละเอียดกว่านี้ก็ได้ เช่น ขณะที่จิตปล่อยวางอารมณ์อย่างหนึ่ง เรียกว่า จุติจิต, ครั้นจิตรับอารมณ์ใหม่ เรียกว่า ปฏิสนธิจิต อย่างนี้ก็มี.

[ปะ-ติด-สะ-วะ] (มค. ปฏิสฺสว) น. การคืนคำ, การรับคำแล้วไม่ทำตาม, การรับคำคนอื่นว่าจะทำอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่ภายหลังไม่อาจทำตามที่รับปากไว้ได้ด้วยเหตุจำเป็น จะได้บอกคืนคำเขาหรือไม่ก็ตาม เรียกว่า ปฏิสวะ ผู้ใดประพฤติอย่างนี้ยังไม่นับว่าเป็นมุสา ศีลข้อมุสาวาทไม่ขาด แต่บัณฑิตไม่พึงกระทำ ถ้าเป็นพระภิกษุต้องอาบัติทุกกฎ.

ปฏิสวะ : [ปะติดสะวะ] (แบบ) น. การฝืนคํารับ, การรับแล้วไม่ทําตามรับ. (ป. ปฏิสฺสว).

[ปะ-ติ-สัง-ขอน] (มค. ปฏิสงฺขรณ) ก. ซ่อมแซม, ตกแต่ง.