[ปะ-ติ-ยาย-ทวด] น. ผู้ชำนาญป่า เวลาออกจับช้าง รู้จักเจ้าป่าและวิธีเซ่นสรวง.

(มค. ปฏิยุทฺธ) ก. รบตอบ, ต่อสู้.

ปฏิยุทธ์ : ก. รบตอบ, สู้รบ. (ป.).

(มค. ปฏิรว) ก. ส่งเสียง, ร้องดัง, ร้องขู่.

ปฏิรพ : [-รบ] (แบบ) ก. ส่งเสียงเอาชัย, ร้องดัง, ร้องขู่. (ป. ปฏิรว).

(มค. ปฏิรูป) ว. สมควร, เหมาะสม, รูปเฉพาะ ถือเอาความว่าสมควรใช้ได้เหมาะสม อธิบายว่าสิ่งที่จะใช้การได้ดีจะต้องมีรูปเฉพาะ เช่น เป็นชายก็มีรูปร่างอย่างชาย เป็นหญิงก็มีรูปร่างอย่างหญิง, สิ่งที่เสียรูปเฉพาะ เรียกว่า อัปปฏิรูป เช่น คน กะเทย นาง กินนรี นางมัจฉา คนอวัยวะขาดหรือเกิน, รูปเจาะจง คือทำสิ่งหนึ่งขึ้นเจาะจงจะให้เหมือนกับอีกสิ่งหนึ่ง, ของเทียม, ของปลอม, ของเก๊, เช่น สัทธัมมปฏิรูป = คำสอน ปลอม. ก. ปรับปรุงวางรูปใหม่ เช่น ปฏิรูปงาน ปฏิรูปสังคม.

ปฏิรูป, ปฏิรูป- : [-รูบ, -รูปะ-] ว. สมควร, เหมาะสม, เช่น ปฏิรูปเทส คือ ถิ่นที่สมควร หรือ ถิ่นที่เหมาะสม; เทียม, ไม่แท้, เช่น มิตรปฏิรูป. ก. ปรับปรุงให้สมควร เช่น ปฏิรูปบ้านเมือง. (ป.).

น. ถิ่นที่ควรอยู่, ถิ่นที่มีทางที่จะแสวงหาความเจริญได้.

[ปะ-ติ-วัด] (มค. ปฏิวตฺติ) น. การหมุนกลับ, การเปลี่ยนแปลงหลักและระเบียบการเดิมอย่าง รุนแรง, (ชบ.) บางทีใช้คู่กับ -รัฐประหาร.

ปฏิวัติ : น. การหมุนกลับ, การผันแปรเปลี่ยนหลักมูล; การเปลี่ยนแปลงระบบ เช่น ปฏิวัติอุตสาหกรรม, การเปลี่ยนแปลงระบอบการบริหารบ้านเมือง เช่น ปฏิวัติการปกครอง. (ป. ปฏิวตฺติ).