(มค. ปฏิปกฺข; สก. ปรฺติปกฺษ) น. ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.

ปฏิปักษ์ : น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู. ว. ที่ตรงกันข้าม เช่น ฝ่ายปฏิปักษ์. (ส. ปรฺติปกฺษ; ป. ปฏิปกฺข).