(มค. ปฏิฆ) น. ความขัดใจ เป็นอาการของจิต อย่างหนึ่ง หากระงับไว้ไม่ได้จะกลายเป็นความ โกรธและพยาบาทต่อไป เมื่อจิตของเราไม่พอใจกับอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง (อรติ) แล้ว หาก ไม่ระงับความไม่พอใจนั้นเสียก็จะเกิดปฏิฆะ คือ ความขัดใจ หมายถึงจิตไม่อาจลืมอารมณ์นั้น เสียได้ อย่างนี้บางทีเรียกว่าความแค้นใจ ถ้าใจมี ปฏิฆะแล้วก็จะรู้สึกว่าไม่เป็นอันคิด การงาน หากไม่ระงับปฏิฆะเสียก็จะเกิดโกธะ (ความโกรธ) โทสะ (ความคิดร้าย) พยาบาท (ความคิดแก้แค้น) ต่อไป.

ปฏิฆะ : (แบบ) น. ความคับแค้น, ความกระทบกระทั่ง, ความขึ้งเคียด (โทสะ). (ป.).