น. คำไหว้ครูที่ผูกเป็นคำฉันท์.

[ปะ-ดน] (มค. ปฏล) น. หลังคา, เพดาน, ชั้น.

ปฎล : [ปะดน] (แบบ) น. หลังคา, เพดาน, ชั้น. (ป. ปฏล).

น. ประตัก, ไม้ฝังเหล็กแหลม ใช้แทงสัตว์พาหนะ.

ปฏัก : (แบบ) น. ประตัก.

ปฏิ- : คําอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นําหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ, ทวน, กลับ. (ป.; ส. ปฺรติ).

(มค. ปฏิเวธ) ก. แทงตลอดด้วยปัญญา, ตรงกับคำที่ว่า รู้แจ้งแทงตลอด; (ศน.) บรรลุมรรค ผล นิพพาน.

ปฏิเวธ : [-เวด] ก. เข้าใจตลอด, ตรัสรู้, ลุล่วงผลปฏิบัติ. (ป.).

น. การรู้แจ้งแทงตลอด.

(มค. ปฏิเสธ) ก. ห้าม, ไม่รับ.