[ปะ-กี-ระ-นำ] (สก. ปฺรกีรณมฺ) ก. จำแนก, กระจาย.

ปกีรณัม : [ปะกีระนํา] ก. จําแนกหรือกระจายออกไป. (ส. ปฺรกีรณมฺ).

[ปะ-คุน] (มค. ปคุณ) ว. คล่องแคล่ว, ชำนาญ; ซื่อตรง.

น. การประกอบโดยคล่องแคล่ว.

ว. เสียงดังเช่นนั้น (เหมือน ปงปัง).

ปง ๑, ปงปัง : ว. เสียงดังเช่นนั้น. ปง ๒ : (ถิ่น-พายัพ) น. ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ป่ง หรือ โป่ง ก็ว่า.

ปงช้าง : ดู หนอนตายหยาก (๑).

ว. เสียงดังเช่นนั้น (เหมือน ปง).

ปง ๑, ปงปัง : ว. เสียงดังเช่นนั้น.

[ปะ-ชา-บอ-ดี] (มค. ปชาปติ) น. ประชาบดี; เจ้าแห่งสัตว์ทั้งโลก; ชื่อเทวดาชั้นสูง.