ปฏิการ-, ปฏิการะ : [ปะติการะ-] น. การสนองคุณ, การตอบแทนคุณ, คู่กับ อุปการะ; การซ่อมแซม. (ป.).

(มค. ปฏิการ) น. การตอบแทน, การสนองคุณ ผู้อื่น; การซ่อมแซม.

ปฏิการ-, ปฏิการะ : [ปะติการะ-] น. การสนองคุณ, การตอบแทนคุณ, คู่กับ อุปการะ; การซ่อมแซม. (ป.).

น. การกระทำโต้ตอบ; (กศ.) การสนองตอบ สิ่งเร้า, คำนี้ตั้งขึ้นเทียบคำ (อก. reaction).

ปฏิกิริยา : น. การกระทําตอบสนอง; การกระทําต่อต้าน; ผลของการกระทําซึ่งเป็นเหตุให้เกิดกิริยาสะท้อนมาเป็นอีกอย่างหนึ่ง; (เคมี) การเกิดการเปลี่ยนแปลงทางเคมีของสาร. (ป. ปฏิ ว่า ตอบ, ทวน, กลับ + กิริยา ว่า การกระทํา). (อ. reaction).

(มค. ปฏิกฺกูล) ว. น่าเกลียด, พึงเกลียด, สกปรก โสโครก.

ปฏิกูล : [-กูน] ว. สกปรกน่ารังเกียจ เช่น สิ่งปฏิกูล. (ป. ปฏิกฺกูล).

[ปะ-ติ-กู-ละ-สัน-ยา] น. ความสำคัญว่าน่าเกลียด เนื่องจากเคยพบเห็นคนตายมีร่างกายน่าเกลียดมาแล้ว ครั้นเห็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็มองเห็นไปว่าเป็นร่างที่น่าเกลียด.

[ปะ-ติก-คะ-หิด, ปะ-ติก-คะ-หิ-ตะ] (มค. ปฏิคฺคหิต) ว. อันรับเอาแล้ว. ก. รับเอา.

ปฏิคคหิต, ปฏิคหิต- : [ปะติกคะหิด, ปะติกคะหิตะ-] (แบบ) ก. รับเอา เช่น เราก็ปฏิคคหิตด้วยศรัทธา. (ม. คําหลวง วนปเวสน์). ว. อันรับเอาแล้ว. (ป. ปฏิคฺ-คหิต).