[ปะ-ติก-คะ-หิด, ปะ-ติก-คะ-หิ-ตะ] (มค. ปฏิคฺคหิต) ว. อันรับเอาแล้ว. ก. รับเอา.

ปฏิคคหิต, ปฏิคหิต- : [ปะติกคะหิด, ปะติกคะหิตะ-] (แบบ) ก. รับเอา เช่น เราก็ปฏิคคหิตด้วยศรัทธา. (ม. คําหลวง วนปเวสน์). ว. อันรับเอาแล้ว. (ป. ปฏิคฺ-คหิต).