1.[มะ-รุ] (มค. มรุ) น. ทะเลทราย, ที่แห้งแล้งกันดาร. 2.[มะ-รุ] (สก. มรุต) น. เทวดา.

มรุ ๑ : น. ทะเลทราย, ที่กันดารนํ้า. (ป., ส.). มรุ ๒ : น. เทวดาพวกหนึ่ง. (ป.; ส. มรุต).

น. ทะเลทรายที่กันดาร หมายถึง กันดารน้ำ.

[มะ-รุด] (สก. มรุต) น. เจ้าแห่งพายุ, เจ้าแห่งลม; เทวดาคณะหนึ่ง.

มรุต : น. เจ้าแห่งพายุ, เจ้าแห่งลม; เทวดาพวกหนึ่ง. (ส.).

น. พญาเนื้อ, สิงโต (เหมือน มฤคินทร์).

มฤคินทร์, มฤเคนทร์ : ดู มฤค, มฤค-. มฤคินทร์, มฤเคนทร์ : [มะรึคิน, -เคน] น. ราชสีห์. (ส. มฺฤค + อินฺทฺร).;

[มะ-รึก, มะ-รึก-คะ] (สก. มฺฤค; มค. มิค) น. เนื้อ, สัตว์ป่า, กวางตัวเมียใช้ว่า มฤคี.

มฤค, มฤค- : [มะรึก, มะรึกคะ-] น. สัตว์ป่ามีกวาง อีเก้ง เป็นต้น, ถ้าเป็นตัวเมีย ใช้ว่า มฤคี. (ส.; ป. มิค).

น. ดาวฤกษ์ที่ ๕; ชื่อเดือนอ้าย (เหมือน มฤคศิร).