มเหศักดิ์ : (ถิ่น-อีสาน) น. เจ้าผีซึ่งเดิมเป็นเจ้าเมืองในถิ่นนั้น.

(มค. มเหสกฺข) ว. ที่กล่าวกันว่า เป็นเจ้าเป็นใหญ่ คือ นับถือกันว่าเป็นเจ้าเป็นใหญ่ ใช้เป็นคุณศัพท์สำหรับเทวดา, บางทีใช้นำหน้าคำดังนี้ มเหสักขเทวราช.

มเหสักข์ : น. เทวดาผู้ใหญ่. (ป.).

(มค. มหา + อิสิ) น. ฤาษีใหญ่, ผู้แสวงหาคุณความดีอันยิ่งใหญ่, พระพุทธเจ้า (เหมือน มเหสี).

มเหสิ, มเหสี ๑ : น. ผู้แสวงหาศีลาทิคุณอันยิ่งใหญ่, ฤษีใหญ่, พระพุทธเจ้า. (ป.; ส. มหรฺษิ).

1.(มค. มหา + อิสิ) น. ฤาษีใหญ่, ผู้แสวงหาคุณความดีอันยิ่งใหญ่, พระพุทธเจ้า (เหมือน มเหสิ).2.(มค. มเหสี; สก. มหิษี) น. พระราชินี, นางพระยา, ชายาพระเจ้าแผ่นดิน.

มเหสิ, มเหสี ๑ : น. ผู้แสวงหาศีลาทิคุณอันยิ่งใหญ่, ฤษีใหญ่, พระพุทธเจ้า. (ป.; ส. มหรฺษิ). มเหสี ๒ : น. ชายาพระเจ้าแผ่นดิน. (ป.; ส. มหิษี).

[มะ-เหา-สด] (สก. มโหษธ) น. ยาแรงชนิดหนึ่ง; การแก้ไข้อย่างชะงัด; ชื่อพรรณไม้ที่มีกลิ่นฉุน เช่น ขิง กระเทียม เป็นต้น.

มเหาษธ ๑ : [มะเหาสด] น. ยาแรงชนิดหนึ่ง; การแก้ไข้อย่างชะงัด. (ส.). มเหาษธ ๒ : [มะเหาสด] น. ชื่อพรรณไม้ที่มีกลิ่นฉุน เช่น ขิง กระเทียม. (ส.; ป. มโหสธ).

(มค. มหา + อุฬาร) ว. มโหฬาร, กว้างขวางมาก, ยิ่งใหญ่มาก.