(สก. มหา + อินฺทฺร) น. เทวดาผู้ใหญ่ หมายถึง พระอินทร์.

มเหนทร์ : น. พระอินทร์. (ส.).

[มะ-เห-ยง] (มค. มหิยงฺคณ) น. ภูเขา, เนินดิน.

มเหยงค์ : [มะเห-ยง] น. ภูเขา, เนินดิน. (ป. มหิยงฺคณ).

[มะ-เหด] น. ผู้เป็นใหญ่, เทพเจ้าผู้ใหญ่ มักหมายถึง พระอิศวร, พระเจ้าแผ่นดิน, อาจจะใช้กับพระวิษณุหรือพระพรหมก็ได้ แต่ต้องใส่คำวิษณุและพรหมเป็น วิษณุมเหศวร หรือ พรหมมเหศวร (เหมือน มเหศวร).

มเหศ, มเหศวร : [มะเหด, มะเหสวน] น. พระอิศวร, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).

[มะ-เห-สวน] น. ผู้เป็นใหญ่, เทพเจ้าผู้ใหญ่ มักหมายถึง พระอิศวร, พระเจ้าแผ่นดิน, อาจจะใช้กับพระวิษณุหรือพระพรหมก็ได้ แต่ต้องใส่คำวิษณุและพรหมเป็น วิษณุมเหศวร หรือ พรหมมเหศวร (เหมือน มเหศ).

มเหศ, มเหศวร : [มะเหด, มะเหสวน] น. พระอิศวร, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).

น. มเหสีพระอิศวร.

(ถอ.) น. เจ้าผีซึ่งเมื่อยังมีชีวิตได้เป็นเจ้าเมืองอยู่ในถิ่นนั้น.