พจนานุกรม อังกฤษ-ไทย , ไทย-ไทย :
ม หมายถึง/ความหมาย
[มัน-ไต] (สก. มรฺตฺย; มค. มจฺจ) น. ผู้ที่ต้องตาย ได้แก่ พวกมนุษย์ และ สัตว์ดิรัจฉาน, คู่กับ อมร ผู้ที่ไม่ตาย คือ เทวดา (เหมือน มรรตย, มัตตัย, มัตย).
อ.เปลื้อง ณ.นคร
|
มรรตยะ, มรรตัย, มัตตัย, มัตยะ : [มันตะยะ, มันไต, มัดไต, มัดตะยะ] น. ผู้ที่ต้องตาย, ได้แก่ พวกมนุษย์ และสัตว์ดิรัจฉาน, คู่กับ อมร ผู้ไม่ตาย คือ เทวดา. (ส. มรฺตฺย; ป. มจฺจ).
ราชบัณฑิตยสถาน
|
[มัด-ทะ-นะ] (สก. มรฺทน; มค. มทฺทน) น. การบด, การถู; การทำให้เจ็บ, การย่ำยี, การทำลาย.
อ.เปลื้อง ณ.นคร
|
มรรทนะ : [มัดทะนะ] น. การบด, การถู; การทําให้เจ็บ, การยํ่ายี, การทําลาย. (ส. มรฺทน; ป. มทฺทน).
ราชบัณฑิตยสถาน
|
[มัน-ยาด] (สก. มรฺยาทา; มค. มริยาท) น. ความประพฤติ, กิริยาอันถือว่าสุภาพเรียบร้อย.
อ.เปลื้อง ณ.นคร
|
มรรยาท : [มันยาด] น. กิริยาวาจาที่ถือว่าสุภาพเรียบร้อยถูกกาลเทศะ, มารยาท ก็ว่า. (ส. มรฺยาทา;ป. มริยาท).
ราชบัณฑิตยสถาน
|
มรรษ, มรรษะ : [มัด, มัดสะ] น. ความเพียร, ความอดทน. ก. อดทน. (ส. มรฺษ).
ราชบัณฑิตยสถาน
|
มรรษ, มรรษะ : [มัด, มัดสะ] น. ความเพียร, ความอดทน. ก. อดทน. (ส. มรฺษ).
ราชบัณฑิตยสถาน
|
[มอ-ระ-สุม] น. คราว; คราวลม, คราวพายุ; ลมฝน.
อ.เปลื้อง ณ.นคร
|
มรสุม : [มอระสุม] น. คราว; คราวลม, คราวพายุ; ลมฝน; ชื่อพายุใหญ่ที่มีลมแรงและมีฝนตกหนัก, โดยปริยายหมายถึงความยุ่งยากเดือดร้อนที่เกิดในบางช่วงชีวิต เช่น มรสุมชีวิต. (เทียบอาหรับ mausim).
ราชบัณฑิตยสถาน
|
© 2002-2024 by ONLINE-ENGLISH-THAI-DICTIONARY. All rights reserved.
About.