ก. ตบ, ตี, ขยับ, เช่น ปรบมือ ปรบปีก.

ปรบ : [ปฺรบ] ก. เอาฝ่ามือตบกันหลาย ๆ ครั้งให้เกิดเสียงเพื่อแสดงความยินดีเป็นต้น ในคําว่า ปรบมือ, ตบมือ ก็ว่า; ตี เช่น ไก่ปรบปีก ช้างปรบหู.

น. ชื่อเพลงชาวบ้าน หญิงชายว่าแก้กัน ตบมือ เป็นจังหวะ มีมาก่อนเพลงฉ่อย เป็นการเล่นพื้นเมืองของชาวภาคกลาง.

น. ฝ่ายอื่น, ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.

น. ผู้ชำนะตีได้เมืองศัตรู.

[ปะ-ระ-มะ, ปอ-ระ-มะ] (มค. ปรม) ว. อย่างยิ่ง (ใช้นำหน้าคำอื่นโดยมาก).

ปรม- : [ปะระมะ-, ปอระมะ-] ว. อย่างยิ่ง (ใช้นําหน้าคําอื่นโดยมาก). (ป.).ปุถุชนจะเข้าใจได้ เช่น นี่เป็นเรื่องปรมัตถ์. (ป.).(ป. ปรมาภิเธยฺย).

น. ประโยชน์ อย่างยิ่ง, เนื้อความอย่างยิ่ง; ชื่อพระอภิธรรมปิฎก.

ปรมัตถ์ : ดู ปรม-.

น. ข้อธรรมอันสูงสุดคำสอนที่ว่าด้วยเรื่อง จิต เจตสิก รูป และนิพพาน.