ปรมินทร์, ปรเมนทร์ : ดู ปรม-.

[ปะ-หฺรวด] น. หนองที่เป็นก้อนแข็งอยู่ในเนื้อ; ชื่อหมอช้าง. (วด.) ก. โปรด, เดิมเขียน ปรวฏ ก็มี.

ปรวด ๑ : [ปะหฺรวด] น. เนื้อที่เป็นโรค มีลักษณะเป็นก้อนแข็งอยู่ใต้ผิวหนัง; ชื่อหมอช้าง. ปรวด ๒ : [ปะหฺรวด] (กลอน) ก. โปรด.

ก. เปลี่ยนแปลงไป, กลับกลายไป, ผิดไป จากปรกติ.

ปรวนแปร : [ปฺรวนแปฺร] ก. เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่อยู่ที่เป็นปรกติ เช่น อากาศปรวนแปร, รวนเร เช่น ใจปรวนแปร, แปรปรวน ก็ว่า.

น. เขตแดนของฝ่ายอื่น.

[ปะ-ระ-สุ] (สก. ปรศุ; มค. ผรสุ) น. ขวาน.

ปรศุ : [ปะระสุ] น. ขวาน. (ส.; ป. ผรสุ).

น. ชื่อนารายณ์อวตารปางหนึ่ง มีขวาน เป็นอาวุธ, รามเกียรติ์กล่าวว่าเป็นยักษ์เรียกว่า รามสูร.

ปรสิต, ปรสิต- : [ปะระสิด, ปะระสิดตะ-] น. (แพทย์) สัตว์พวกพยาธิที่อาศัยอยู่ในมนุษย์และสัตว์; (เกษตร) ตัวเบียน เช่น กาฝาก. (อ. parasite).