ปรก ๑ : [ปฺรก] น. ซุ้มเล็ก ๆ ที่พระสงฆ์อาศัยในเวลาอยู่ปริวาส. ก. ปก, ปิด, คลุม, เช่น พระนาคปรก ผมปรกหน้า. ปรก ๒ : [ปฺรก] น. เรียกผู้นั่งภาวนาในพิธีปลุกเสก เช่น ในพิธีพุทธาภิเษก ว่า คณะปรก.

[ปฺรก-กะ-ติ] (สก. ปฺรกฺฤติ; มค. ปกติ) ว. ปกติ, เป็นอย่างเคย, ไม่แปลกจากธรรมดา.

ปรกติ : [ปฺรกกะติ] ว. ธรรมดา เช่น ตามปรกติ, เป็นไปตามเคย เช่น เหตุการณ์ปรกติ, ไม่แปลกไปจากธรรมดา เช่น อาการปรกติ, ปกติ ก็ว่า. (ส. ปฺรกฺฤติ; ป. ปกติ).

[ปฺระ-คน-ทัน] (สก. ปฺรคนธรฺว) น. ยอดคนธรรพ์ คือ พระนารท เป็นผู้คิดพิณขึ้น และเป็นนักร้องนักดนตรี มีนามว่า เทพคนธรรพ์บ้าง คนธรรพ์ราชบ้าง เพราะเป็นผู้ชำนาญในวิชา คนธรรพ์คือการขับร้องและดีดสีตีเป่า, นักปี่พาทย์, ไทยเรานับถือว่าเป็นครูใหญ่ แต่เรียกชื่อเลือนไปว่า พระประโคนธรรพ์, ประโคนธรรพ หรือ ประคนธรรพ์ ก็ว่า.

น. ต้นไม้จำพวกหนึ่ง ชนิดต้นเป็นกอ ขึ้นตามริมน้ำ ใบยาวๆ เป็นทาง ใบอ่อนสีแดง ใช้เป็นผัก, อีกชนิดหนึ่งโคนสีดำคล้ายต้นเป้ง ก้านเป็นทางใบเล็กยาว.

ปรง : น. (๑) ชื่อเฟิน ๒ ชนิดในสกุล Acrostichum วงศ์ Pteridaceae ต้นเป็นกอขึ้นริมนํ้า ใบยาวเป็นทาง ใบอ่อนสีแดง กินได้ คือ ปรงทะเล (A. aureum L.) และ ปรงหนู (A. speciosum Willd.). (๒) ชื่อพรรณไม้ในกลุ่มพืชเมล็ดเปลือยหลายชนิดในสกุล Cycas วงศ์ Cycadaceae เป็นไม้ต้น ลําต้นกลม สีดําขรุขระ ใบเล็กยาวเรียงถี่ ๆ บนแกนกลาง เช่น ปรงญี่ปุ่น (C. revoluta Thunb.) ใบใช้ทําพวงหรีด ปรงเขา (C. pectinata Griff.).

[ปอ-ระ-นึก] น. ฝ่ายอื่น, ศัตรู.

ก. วิ่งแล่น.

[ปฺรด-ตะ-เยก] ว. (ดู ปัจเจก).

ปรตเยก : [ปฺรดตะเยก] (กลอน) ว. ปัจเจก. (ส. ปฺรเตฺยก; ป. ปจฺเจก).