กลาบาต : [กะลาบาด] น. พวกนั่งยามตามไฟ, การตามไฟรักษายาม; ก้อนที่มีแสงซึ่งตกจากอากาศลงมาสู่ผิวโลก ถือว่าเป็นลางบอกเหตุร้าย, อุกกาบาต ก็เรียก. (บางทีจะเป็นคําตัดมาจาก อุกลาบาต ดูอุกกา).

[กะ-หฺลาบ] (มค. กลาป) น. หมวด, ฟ่อน, กำ, มัด; ฝูงใหญ่; แล่งธนู; หางนกยูง.

กลาป : [กะหฺลาบ] (แบบ) น. หมวด, ฟ่อน, กํา, มัด; ฝูงใหญ่. (ป., ส.).

น. ผู้มีพวงหาง คือ นกยูง (เหมือน กลาปี).

น. ผู้มีพวงหาง คือ นกยูง (เหมือน กลาปิน).

น. ผู้มีศิลปะ คือ ผู้ฉลาดในศิลปะ.

น. เนื้อมะพร้าวห้าว.

กล้าม : [กฺล้าม] น. เนื้อมะพร้าวห้าว; มัดเนื้อที่รวมกันเป็นก้อน ๆ ในกายคนและสัตว์ เรียกว่า กล้ามเนื้อ.

น. กลุ่มเนื้อที่รวมกันเป็นก้อนๆ ในกายคนและสัตว์.

ก. ยักย้าย, เปลี่ยน, แปรปรวน, เป็นอื่นไป, แปลงไป, ไม่คงเดิม; ล่วงไปแล้ว เช่น ปีกลาย.