[กะ-โบน] (มค. กปฺปร; สก. กูรฺปร) น. ศอก, ข้อศอก.

กโบร : [กะโบน] (แบบ) น. ศอก, ข้อศอก. (พจน.). (ป. กปฺปร; ส. กูรฺปร).

[กะ-โบน] (มค. กโปล) น. แก้ม, แก้มคนหรือ แก้มช้าง.

กโบล : [กะโบน] น. แก้ม. (ป. กโปล).

น. รอยอันเขียนที่แก้ม.

น. ซีกแก้ม.

น. กระดูกแก้ม.

น. สีหรือเลือดขึ้นที่แก้ม.

[กะ-โปน] (ดู กโบล).

น. กอ, ต้น, โคน, เช่น กกหู กกไม้; ชื่อหญ้าพันธุ์หนึ่งขึ้นในที่ชุ่มแฉะ มีหลายชนิด เช่น กกกลม ใช้สานเสื่อ กกลังกา (กกรังกา) ลำต้นเป็นสามเหลี่ยม. ก. กอดไว้กับอก, ประคองไว้กับอก, เอาไว้กับตัวแต่ผู้เดียว; ใช้เป็นคำซ้อนมีความหมายใกล้เคียงกัน เช่น กกกอด กอดกก; (ถน.) ตัด, บั่น, เช่น กกกิ่ง คือ ตัดกิ่ง.