กลางหาว : น. กลางแจ้ง เช่น รองน้ำฝนกลางหาว, บนฟ้า เช่น เครื่องบินรบกันกลางหาว.

ว. ระดะ, ดาษดื่น, ใช้เข้าคู่กับคำ เกลื่อน-.

กลาด : [กฺลาด] ว. ดาษดื่น, ใช้เข้าคู่กับคํา เกลื่อน เป็น เกลื่อนกลาด หรือ กลาดเกลื่อน.

ว. ดาษดื่น, เรี่ยรายอยู่มาก.

กลาดเกลื่อน : [กฺลาด-] ว. ดาษดื่น, เรี่ยรายอยู่มาก, เกลื่อนกลาด ก็ว่า.

น. ผู้ทรงไว้ซึ่งเสี้ยวแห่งดวงเดือน คือ พระศิวะ.

กล้านักมักบิ่น : (สํา) ว. กล้าเกินไปมักจะเป็นอันตราย.

น. เจ้าแห่งเสี้ยว คือ พระจันทร์.

น. คลังแห่งเสี้ยว คือ พระจันทร์.

[กะ-ลา-บาด] น. พวกนั่งยามตามไฟ, การตามไฟรักษายาม; วัตถุตกจากฟ้า มีแสงสว่าง.