ก. ควบ, ระคน, คละ; กิน.

กล้ำ : [กฺล้ำ] ก. ควบ เช่น กล้ำอักษร อักษรกล้ำ, ทําให้เข้ากัน, กลืนกัน, เช่น กล้ำเสียง เสียงกล้ำ, มีโทษอันหนึ่งไซร้ กลบกล้ำพันคุณ. (โลกนิติ), คือดั่งปากเว้นกล้ำ แกล่เหมี้ยงหมากพลู. (โลกนิติ), กัลยาจะกล้ำอําความตาย. (อิเหนา).

ก. เข้าไปปะปน, ล่วงเข้าไป, เข้าไปใกล้, เทียบคำ (อก. to enter, go into).

กล้ำกราย : ก. เข้าไปปะปน, ล่วงเข้าไป.

ก. ฝืนใจ, อดกลั้น, ทน.

กล้ำกลืน : ก. ฝืนใจ, อดกลั้นไม่แสดงให้เห็น.

[กะ-ลิ] (มค. กลิ) น. โทษ, บาป, เคราะห์; นามคะแนนเอี่ยวในลูกบาศก์สะกาลูกแพ้ยับเยินคะแนนกลิ เรียกว่า คะแนนผี คือเป็นมารผลาญให้ฉิบหาย, ต่อๆ มาก็เลยกลายเป็นมีตัวกลิ ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นผีร้ายสำหรับคอยนำความพินาศมาสู่คน และในส่วนการพนันใครแพ้มากๆ จึงเรียกว่า กลิเข้าสิง จนเมื่อกลับตัวได้ จึงเรียกว่า กลิออก, ในตำนาน คำ กลิ เป็นนามแห่งผีร้ายตนหนึ่ง บิดาชื่อ โกรธ มารดาชื่อ หึงษา เมียชื่อทุรุกติ (ใส่ความ) มีลูก ๒ คน คือ ภัย ๑ มฤตยู ๑, เราเขียนเป็น กลี.

(ดู กลิยุค).

กลิ่ง : [กฺลิ่ง] (โบ; กลอน) ก. เลือกสรร เช่น แลพี่แกล้งกลิ่งให้แล้ว. (ม. คําหลวง ทศพร).

ก. หมุนไปตามพื้น. น. ร่ม.