หัส, หัส- : [หัด, หัดสะ-] น. การหัวเราะ; การรื่นเริง, ใช้เป็นส่วนหน้าของคำสมาส เช่น หัสดนตรี หัสนาฏกรรม หัสนิยาย. (ป. หสฺส; ส. หรฺษ).

หัสดนตรี : น. วงดนตรีสากลซึ่งบรรเลงในงานรื่นเริง.

[หัด-สะ-ดา-จาน] น. ครูในการหัดช้าง.

[หัด-สะ-ดิน] (สก. หสฺตินฺ; มค. หตฺถี) น. ช้าง (เหมือน หัสดี).

หัสดิน, หัสดี : [หัดสะ-] น. ช้าง. (ส. หสฺตินฺ, หสฺติ; ป. หตฺถี).น. นกในวรรณคดีมีจะงอยปากยาวคล้ายงวงช้าง.

น. ราชธานีแห่งแคว้นปัญจาล.

[หัด-สะ-ดี] (สก. หสฺติ; มค. หตฺถี) น. ช้าง (เหมือน หัสดิน).

หัสดิน, หัสดี : [หัดสะ-] น. ช้าง. (ส. หสฺตินฺ, หสฺติ; ป. หตฺถี).น. นกในวรรณคดีมีจะงอยปากยาวคล้ายงวงช้าง.

(สก. หสฺต; มค. หตฺถ) น. มือ, ปรกติใช้ หัตถ์.

หัสต์ : [หัด] น. หัตถ์, มือ. (ส.; ป. หตฺถ).