อุสภ ๑ : [อุสบ] น. วัวผู้ (เป็นเครื่องหมายแสดงความสามารถของบุรุษผู้นักรบ), เขียนเป็น อุสุภ ก็มี. (ป.; ส. ฤษภ, วฺฤษฺภ). อุสภ ๒ : [อุสบ] น. ชื่อมาตราวัดความยาวของอินเดียโบราณเท่ากับ ๑ เส้น ๕ วา, ๘๐ อุสภ เป็น ๑ คาวุต. (ป.).

[อุด-สะ-วะ] (มค. อุสฺสว) น. การฉลอง, การรื่นเริง, การเล่นสนุก.

[อุด-สะ-วะ] (มค. อุสฺสว) น. การฉลอง, การรื่นเริง, การเล่นสนุก.

อุสวะ : [อุดสะวะ] น. การฉลอง, การรื่นเริง, การเล่นสนุก, มหรสพ. (ป. อุสฺสว; ส. อุตฺสว).

น. อุตสาหะ. ก. (ดู อุตส่าห์).

น. อุตสาหะ. ก. (ดู อุตส่าห์).

อุสส่าห์, อุสสาหะ : [อุด] น. อุตสาหะ. ก. อุตส่าห์. (ป.; ส. อุตฺสาห).

น. อุตสาหะ. ก. (ดู อุตส่าห์).

น. อุตสาหะ. ก. (ดู อุตส่าห์).

อุสส่าห์, อุสสาหะ : [อุด] น. อุตสาหะ. ก. อุตส่าห์. (ป.; ส. อุตฺสาห).