ว. ออดแอดด้วยอาการป่วย, เสาะแสะ ก็ว่า.

กระเสาะกระแสะ : ว. อาการที่ป่วยอยู่บ่อย ๆ, เสาะแสะ ก็ว่า.

ว. เสียด, เฉียด, ชิด, สนิท, แนบเนียน.

-กระเสียน : (โบ) ว. ใช้เข้าคู่กับคำ กระเบียด เป็น กระเบียดกระเสียน หมายความว่า อาการที่คนพูดจาเสียดสีด้วยถ้อยคำต่าง ๆ หรือกดขี่เบียดเบียน. (ปรัดเล). กระเสียน : ว. ชิด, สนิท, แนบเนียน, เช่น ชฎากลีบจีบเวียนกระเสียนพระศก. (อภัย), เขาเข้าไม้ปะที่ตรงนี้ดีนัก พอดีกระเสียนกันทีเดียว; (โบ) อาการที่ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งสอดเสียดลงไปในช่องในรูไม่คับไม่หลวมพอครือ ๆ กัน. (ปรัดเล).

(มค. กสิร) ว. คับแคบ, ลำบาก, ฝืดเคือง, ใช้พูดเข้าคู่กับคำ กระเบียด-.

กระเสียร : [-เสียน] ว. คับแคบ, ลําบาก, ฝืดเคือง, ใช้เข้าคู่กับคํา กระเบียด เป็น กระเบียดกระเสียร. (ป. กสิร).

ว. เสือกสนไป, ดิ้นรนไป.

กระเสือกกระสน : ว. ดิ้นรนเพื่อให้พ้นความทุกข์ยากเป็นต้น.

น. น้ำหรือลมที่ไหลเรื่อยไป; สาย; เส้นวัดที่ดินทำด้วยหวายหรือเหล็ก เป็นต้น เรียกว่า เส้นกระแส.

กระแส : น. น้ำหรือลมเป็นต้นที่ไหลหรือพัดเรื่อยเป็นแนวเป็นทางไปไม่ขาดสาย เช่น กระแสน้ำ กระแสลม, โดยปริยายหมายถึงอาการเช่นนั้น; เส้น, สาย, แนว, ทาง, เช่น กระแสความ กระแสความคิด; เส้นวัดที่ดินทำด้วยหวายหรือเหล็กเป็นต้น เรียกว่า เส้นกระแส. (เทียบ ข. แขฺส = เชือก).