กุหลาบ : [-หฺลาบ] น. (๑) ชื่อไม้พุ่มในสกุล Rosa วงศ์ Rosaceae ต้นตรงหรือทอดเลื้อย ลําต้นและกิ่งมีหนาม ขอบใบจัก ดอกสีต่าง ๆ กลิ่นหอม มีมากชนิดและมากพันธุ์ เรียกชื่อต่าง ๆ กันดอกของกุหลาบบางชนิด เช่น กุหลาบมอญ หรือ ยี่สุ่น (R. damascena Mill) ใช้กลั่นน้ำหอม. (๒) ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็กในสกุล Rhododendron วงศ์ Ericaceae ขึ้นตามป่าเขาในระดับสูง เช่น กุหลาบแดง (R. simsii Planch.) กุหลาบขาว (R. ludwigianum Hoss.).

ส. ข้า, เรา, ฉัน.

กู : ส. คําใช้แทนตัวผู้พูด ในปัจจุบันมักถือกันว่าไม่สุภาพ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.

น. กุฏิ, ศาลา, อาวาส. ก. เรียก, ร้องเรียกด้วยเสียงเป็นสัญญาณ โดยเปล่งเสียง วู้. กู่ไม่กลับ (สว.) ก. ไม่ยอมฟังคำทัดทานของใคร, ห้ามไม่เชื่อฟัง.

กู่ ๑ : (โบ) น. วิหาร เช่น ในกู่แก้วเกษมมฤคทายพนน้นน. (ม. คําหลวง ทศพร); (ถิ่น-พายัพ) อนุสาวรีย์, กุฏิ, เจดีย์. กู่ ๒ : ก. ส่งเสียงเป็นสัญญาณให้รู้ว่าอยู่ที่ไหน โดยปรกติเปล่งเสียง วู้.

ก. เก็บ, เอาขึ้น เช่น กู้ลอบ, ยืมเงินโดยเสียดอกเบี้ย; ทำให้คืนดังเก่า.

กู้ ๑ : ก. ทําให้กลับคืนดีอย่างเดิม เช่น กู้เรือ กู้ชาติ กู้ชื่อ; เก็บเข้าที่ เช่น กู้ข้าว กู้ผ้า; เอาเครื่องจับปลาขึ้นจากน้า เช่น กู้ไซ กู้ลอบ. กู้ ๒, กู้ยืม : ก. ยืมเงินโดยให้ดอกเบี้ย.

น. กล, อุบายโกง.

กู่ไม่กลับ : (สํา) ก. ไม่ฟังคําทัดทาน, ห้ามไม่อยู่.

น. นกคล้ายนกฮูก หากินกลางคืน, นกกุ๊ก.