ก. กลัวจนครองสติไม่อยู่, ไม่อาจครองสติได้.

กลัวลาน : ก. กลัวจนตั้งสติไม่อยู่.

[กะ-ลา] (มค. กลา) น. ส่วน, เสี้ยว, เศษ; เสี้ยวที่ ๑๖ ของดวงเดือน; ระเบียบพิธีของการบูชา.

กลา : [กะลา] (แบบ) น. เสี้ยวที่ ๑๖ แห่งดวงเดือน, ดวงเดือน; ระเบียบพิธีของการบูชา เช่น ไปคํานับศาลสุรากลากิจ. (อภัย), ใช้ว่า กระลา ก็มี. (ป., ส.).

ก. ควัก, แขวะ, แหวะ.

กล่า : [กฺล่า] (โบ; กลอน) ก. ควัก, แขวะ, แหวะ, เช่น อีกกรบอกหววมึงกูจะผ่า กูจะกล่าเอาขวนนหววมึงออกแล. (ม. คําหลวง ชูชก).

ก. เก่ง, อาจหาญไม่กลัวใคร. ว. แข็ง. น. ต้นข้าว ที่เพาะไว้เพื่อนำไปปลูกที่อื่น, เรียกพืชชนิดนั้น ว่า กล้าพริก กล้ามะเขือ กล้าข้าว, ข้าวกล้า ก็ว่า.

กล้า ๑ : [กฺล้า] น. ต้นข้าวที่เพาะไว้สําหรับย้ายไปปลูกที่อื่น, โดยอนุโลมเรียกพืชที่เพาะไว้สําหรับย้ายไปปลูกในที่อื่นว่า กล้า เช่น กล้าพริก กล้ามะเขือ. กล้า ๒ : [กฺล้า] ก. ไม่กลัว, ไม่ครั่นคร้าม. ว. แข็ง เช่น เหล็กกล้า, แรง เช่น เวทนากล้า.

[กะ-ลา-โหมฺ] น. การชุมนุมพลรบ; ชื่อกระทรวงเกี่ยวกับการทหาร; ชื่อกรมที่ปกครองหัวเมืองฝ่ายใต้ในสมัยโบราณ.

กลาโหม : [กะลาโหมฺ] น. ชื่อกรมที่ปกครองหัวเมืองฝ่ายใต้ในสมัยโบราณ มีสมุหพระกลาโหมเป็นประธาน; ชื่อกระทรวงที่มีอํานาจหน้าที่เกี่ยวกับการป้องกันและรักษาความมั่นคงของราชอาณาจักรจากภัยคุกคามทั้งภายนอกและภายในประเทศ; การชุมนุมพลรบ.