(มย. ดาโต๊ะ) น. คำนำหน้าเรียกคนเฒ่าคนแก่ เช่น โต๊ะครู คือครูผู้มีอายุ, นักบวชศาสนาอิสลาม; เครื่องใช้อย่างหนึ่งในจำพวกถาดแต่มีเท้าสูงสำหรับใส่อาหาร พวกเดียวกับโตก ทำด้วยทองเหลืองและเงิน อีกอย่างหนึ่งทำด้วยไม้ เป็นรูปสี่เหลี่ยมบ้าง กลมบ้าง สำหรับเป็นที่เขียนหนังสือ ตั้งเครื่องบูชา และเป็นที่สำหรับวางของต่างๆ. โต๊ะกลม น. ประชุมกันโดยทุกคน นั่งล้อมโต๊ะกลม แม้นั่งประชุมกันโดยใช้โต๊ะ ทั่วไปก็เรียกประชุมโต๊ะกลม. โต๊ะหมู่, โต๊ะหมู่ บูชา น. โต๊ะที่ตั้งเครื่องบูชา เป็นโต๊ะ ๔ ขา มีลวดลายปิดทองล่องชาดประดับมุกหรือทาน้ำมัน ตั้งรวมกันเป็นหมู่ มีหมู่ ๓ หมู่ ๕ หมู่ ๗ หมู่ ๙ และหมู่ ๑๑, โบราณเรียกว่า ม้าหมู่บูชา.