ว. พึ่ง, คำช่วยกริยาบอกกาลปัจจุบัน ใช้ควบกับคำ อย่า เช่น อย่าเพ่อทำ คือ อย่าพึ่งทำ หรือเดี๋ยวนี้อย่าทำ.

เพ่อ : ว. ใช้ประกอบหลังคํา อย่า เป็น อย่าเพ่อ หมายความว่า ห้ามไม่ให้กระทําในขณะนั้น เช่น อย่าเพ่อกิน, พึ่ง เพิก หรือ เพิ่ง ก็ว่า.