[เจ-ตะ-สิก, เจด-ตะ-สิก] (มค. เจตสิก; สก. ไจตสิก) น. อาการของจิต เกิดดับพร้อมกับจิต มีที่อาศัยและอารมณ์ที่รับรู้อย่างเดียวกับจิต มี ๕๒ ประการ. ว. เป็นไปในจิต เช่น สุขหรือทุกข์ที่เกิดในจิต.

เจตสิก : [เจตะ-, เจดตะ-] น. อารมณ์ที่เกิดกับใจ. ว. เป็นไปในจิต เช่น สุขหรือทุกข์ที่เกิดในจิต. (ป.; ส. ไจตสิก).