(มค. อุปาทาน) น. การยึดไว้, การถือมั่น, ความพัวพัน; เชื้อไฟ.

(มค. อุปาทาน) น. การยึดไว้, การถือมั่น, ความพัวพัน; เชื้อไฟ.

อุปาทาน : [อุปาทาน, อุบปาทาน] น. การยึดมั่นถือมั่น, การนึกเอาเองแล้วยึดมั่นถือมั่นว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น ๆ. (ป.).