น. นิกายหนึ่งของพระพุทธศาสนา เจริญอยู่ในประเทศทิเบต นิกายนี้ถือการสวดเวทมนตร์และการอธิษฐานเป็นหลักสำคัญ, คำว่า ลามะ แปลว่า ทิศเหนือ, เหนือ, สูงยิ่ง, เมื่อ พ.ศ. ๑๗๗๖ กุบไลข่านเข้าตีทิเบตได้ แล้วตั้งพระลามะชื่อ ปาสปาเป็นพระราชครู ให้มีอำนาจปกครองทิเบต ตั้งแต่นั้นมาพระลามะเลยมีอำนาจปกครองทิเบตทั้งหมด.