พจนานุกรม อังกฤษ-ไทย , ไทย-ไทย :
ยอด หมายถึง/ความหมาย
น. ที่สุด, ส่วนเลิศ, ปลายส่วนสูง; (รศ. พระยอด) ฝี.
อ.เปลื้อง ณ.นคร
|
ยอด : น. ส่วนสูงสุด, ส่วนเหนือสุด, เช่น ยอดปราสาท ยอดเจดีย์ ยอดเขา, ส่วนปลายสุดของพรรณไม้หรือที่แตกใหม่ เช่น ยอดผัก ยอดตำลึง ยอดกระถิน; เรียกคนหรือสัตว์ที่มีคุณสมบัติยิ่งยวดเหนือผู้อื่น เช่น ยอดคน ยอดหญิง ยอดสุนัข; จํานวนรวม เช่น ยอดเงิน; ฝี (ใช้ในราชาศัพท์ว่า พระยอด). (ปาก) ว. ที่สุด เช่น ยอดเยี่ยม ยอดรัก.
ราชบัณฑิตยสถาน
|
© 2002-2024 by ONLINE-ENGLISH-THAI-DICTIONARY. All rights reserved.
About.