[ปะ-ระ, ปอ-ระ] (มค. ปร) ว. อื่น, ใช้เป็นคำนำหน้าศัพท์ เช่น ปรปักษ์ ปรโลก, บางทีแผลงเป็น บร.

ปร- : [ปะระ-, ปอระ-] ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. (ป.).ตายตัว ว่า การสอบแบบปรนัย, คู่กับ อัตนัย.