[ปะ-ปัน-จะ] (มค. ปปญฺจ) น. ความเนิ่นช้า, ความนาน, ความขัดข้อง.

ปปัญจ-, ปปัญจะ : [ปะปันจะ-] (แบบ) น. ความเนิ่นช้า, ความนาน. ว. เนิ่นช้า. (ป.).