[ปะ-ปัน-จะ-ทำ] น. ธรรมเครื่องเนิ่นช้า คือ กิเลส ตัณหา มานะ ทิฐิ เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ทำให้คน บรรลุนิพพานได้ช้า ทำให้วกวนอยู่ในสงสาร จึงเรียกว่า ปปัญจธรรม.