[เจด-ตะ-พูด] น. วิญญาณที่สิงในตัวคน เชื่อกันว่าจะออกจากร่างเร่ร่อนไปในที่ต่างๆ เมื่อคนกำลังหลับ, สภาพที่เป็นผู้คิดอ่าน คือ มนัส, ที่เรียกในภาษาสันสกฤตว่า อาตมัน, เรียกในภาษามคธว่า อัตตา ก็มี ชีโว ก็มี, มีอยู่ในลัทธิว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรสูญ แม้คนและสัตว์ตายแล้ว ร่างกายเท่านั้นทรุดโทรมไป ส่วนเจตภูต เป็นธรรมชาติไม่สูญย่อมถือปฏิสนธิในกำเนิดอื่นสืีบไป, ลัทธินี้ข้างพระพุทธศาสนาจัดเป็นสัสตทิฐิ แปลว่า ความเห็นว่าเที่ยง.

เจตภูต : [เจดตะพูด] น. สภาพเป็นผู้คิดอ่าน คือ มนัส, ที่เรียกในภาษาสันสกฤตว่าอาตมัน เรียกในภาษาบาลีว่า อัตตา ก็มี ชีโว ก็มี, มีอยู่ในลัทธิว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรสูญ แม้คนและสัตว์ตายแล้ว ร่างกายเท่านั้นทรุดโทรมไป, ส่วนเจตภูตเป็นธรรมชาติไม่สูญ ย่อมถือปฏิสนธิในกําเนิดอื่นสืบไป ลัทธินี้ทางพระพุทธศาสนาจัดเป็นสัสตทิฐิ แปลว่า ความเห็นว่าเที่ยง, ตามสามัญที่เข้าใจกัน เจตภูต คือวิญญาณที่สิงอยู่ในตัวคน กล่าวกันว่าออกจากร่างได้ในเวลานอนหลับ.