(มค. ราคี) น. ผู้มีความกำหนัด; ความมัวหมอง, มลทิน.

ราคี ๑ : น. ผู้มีความกําหนัด. (ป., ส.). ราคี ๒ : น. ความมัวหมอง, มลทิน, เช่น หญิงคนนี้มีราคี. (ส. ราคินฺ).