น. (ดู กมลภพ).

น. ผู้มีดอกบัวเป็นอาสนะ คือ พระพรหม.

กมลาสน์ : [กะมะลาด] (แบบ) น. ผู้มีบัวเป็นที่นั่ง คือ พระพรหม. (ป., ส. กมล = บัว + อาสน = ที่นั่ง).

น. การยิ้ม คือ แย้มแห่งดอกบัว, การยิ้มเหมือนดอกบัว.

[กัน-แสง] น. ผ้าสไบ. (วด.) ก. ส่งเสียง.

กรรแสง ๑ : [กัน-] (กลอน; แผลงมาจาก กระแสง) ก. ส่งเสียงร้อง เช่น เทพฤๅษีสรรเสริญแชรง ชัยชัยรบแรง กรรแสงแลสาธุการา. (สมุทรโฆษ). กรรแสง ๒ : [กัน-] (โบ) น. ผ้าสไบ เช่น กรรแสงสวมคอหิ้ว ตายบทันลัดนิ้ว หนึ่งดี. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์). (ดู กันแสง).

น. นามอันเป็นคำร้องเรียก เช่น ดูกร ท่านทั้งหลาย ท่านผู้ฟังทั้งหลาย.

กรรตุสัญญา : [กัดตุ-] น. นามที่เป็นคําร้องเรียกชื่อลอย ๆ เช่น แล้วกล่าววาจาอันสุนทร ดูก่อนกุมภกรรณยักษี. (รามเกียรติ์ ร. ๑). (ป. สญฺ?า = นาม, ชื่อ).

[กับ-บา-สิก] (สก. การฺปาสิก; มค. กปฺปาสิก) (วด.) ว. อันทอด้วยฝ้าย (เหมือน กรรปาสิก).

กรรบาสิก, กรรปาสิก : [กับบา-, กับปา-] (แบบ) ว. อันทอด้วยฝ้าย. (ส. การฺปาสิก; ป. กปฺปาสิก).