(มค. โยคี; สก. โยคินฺ) น. นักบวช, ผู้มีความเพียร, ผู้ฝักใฝ่ในธรรม, ผู้ปฏิบัติตามลัทธิโยคะ, เป็นนาม สำหรับเรียกฤาษี.

โยคี : น. นักบวชผู้ปฏิบัติตามลัทธิโยคะ, ฤษีพวกหนึ่ง. (ป.; ส. โยคินฺ ว่า ผู้ปฏิบัติตามลัทธิโยคะ).