1.[เพฺลา] น. แกนสำหรับสวมสิ่งที่หมุนได้, หลัก; ไม้สำหรับขึงใบเรือ; เรียกกระดาษที่ไทยทำด้วย เปลือกข่อยว่า กระดาษเพลา. ว. เบาลง, เบาพอประมาณ.2.[เพ-ลา] (มค. เวลา) น. กาล, เวลา.

เพลา ๑ : [เพลา] น. กาล, คราว. (ป. เวลา). เพลา ๒ : [เพฺลา] น. แกนสําหรับสอดในดุมรถหรือดุมเกวียน, โดยปริยายหมายถึงแกนสําหรับให้ล้อหรือใบจักรหมุน; ไม้สําหรับขึงใบเรือ. เพลา ๓ : [เพฺลา] น. ชื่อกระดาษสาชนิดบาง โบราณใช้ร่างหนังสือด้วยดินสอดำหรือใช้ประโยชน์อย่างอื่นเช่นใช้ปิดหุ่นหัวโขนและหุ่นอื่น ๆ เรียกว่า กระดาษเพลา. เพลา ๔, เพลา ๆ : [เพฺลา] ว. เบาลง, เบาพอประมาณ, เช่น เพลาไม้เพลามือ เพลา ๆ หน่อย. เพลา ๕ : [เพฺลา] น. ตัก, ช่วงขาตั้งแต่เข่าถึงโคนขา, ราชาศัพท์ว่า พระเพลา. (ข. เภฺลา).