(มค. เทว) น. ผู้มีกายทิพย์, ชาวสวรรค์, ผู้มีคุณธรรมสูง, พระพุทธศาสนากล่าวว่าเทพมี ๓ ประเภท ได้แก่ อุปัตติเทพ (เทพโดยกำเนิด คือ เทวดาบนสวรรค์) สมมติเทพ (เทพโดยสมมติ คือ พระราชา) วิสุทธิเทพ (เทพโดยความบริสุทธิ์ คือ พระอรหันต์); ชื่อตำแหน่งสมณศักดิ์รองตำแหน่งธรรม เช่น พระเทพเวที, เป็นคำประกอบท้ายนามก็ได้ เช่น อาจารยเทพ ปิตฤเทพ มาตฤเทพ แปลว่า มีอาจารย์ มีบิดา มีมารดา เป็นเทวดา.

เทพ ๑, เทพ- : [เทบ, เทบพะ-] น. เทวดา. (ป., ส. เทว). เทพ ๒ : น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า เทพ เช่น เทพชาตรี เทพทอง เทพนิมิต เทพบรรทม เทพประทม เทพรัญจวน. เทพ ๓ : น. สมณศักดิ์พระราชาคณะสูงกว่าชั้นราช ตํ่ากว่าชั้นธรรม เรียกว่า ชั้นเทพ เช่น พระเทพโมลี.