[อุ-ปะ-สม-บด, อุบ-ปะ-สม-บด] (มค. อุปสมฺปทา) น. การบวชเป็นภิกษุ, ตัดจาก อุปสัมปทา ซึ่งใช้เป็นคำนามอย่างเดียว. ก. ไทยใช้หมายถึงบวชเป็นภิกษุ.

[อุ-ปะ-สม-บด, อุบ-ปะ-สม-บด] (มค. อุปสมฺปทา) น. การบวชเป็นภิกษุ, ตัดจาก อุปสัมปทา ซึ่งใช้เป็นคำนามอย่างเดียว. ก. ไทยใช้หมายถึงบวชเป็นภิกษุ.

อุปสมบท : [อุปะสมบด, อุบปะสมบด] ก. บวชเป็นภิกษุ. (ป. อุปสมฺปทา).