[อิด-สะ-หฺระ] (มค. อิสฺสร; สก. อีศฺวร) ว. เป็นใหญ่, เป็นใหญ่ในตัวเอง, เป็นไทยแก่ตัวไม่ขึ้นแก่ใคร.

[อิด-สะ-หฺระ] (มค. อิสฺสร; สก. อีศฺวร) ว. เป็นใหญ่, เป็นใหญ่ในตัวเอง, เป็นไทยแก่ตัวไม่ขึ้นแก่ใคร.

อิสร, อิสระ : [อิดสะหฺระ] ว. เป็นใหญ่, เป็นไทแก่ตัว, เช่น อิสรชน, ที่ปกครองตนเอง เช่น รัฐอิสระ, ไม่ขึ้นแก่ใคร, ไม่สังกัดใคร, เช่น อาชีพอิสระ นักเขียนอิสระ. น. ความเป็นไทแก่ตัว เช่น ไม่มีอิสระ แยกตัวเป็นอิสระ. (ป. อิสฺสร; ส. อีศฺวร).