(มค. อาจิณฺณ; สก. อาจิรฺณ) ว. เคยประพฤติ, ทำมาแล้ว, เป็นนิสัย, สม่ำเสมอ.

(มค. อาจิณฺณ; สก. อาจิรฺณ) ว. เคยประพฤติ, ทำมาแล้ว, เป็นนิสัย, สม่ำเสมอ.

อาจิณ, อาจิณ : [จิน, จินนะ] ว. เป็นปรกติ, ติดเป็นนิสัย, เสมอ ๆ, เนือง ๆ. (ป. อาจิณฺณ; ส. อาจิรฺณ).