(มค. อพฺภาส; สก อภฺยาส) น. การทวนซ้ำ, ในไวยากรณ์บาลีและสันสกฤต หมายเอาการซ้อนหรือซ้ำอักษรลงหน้าศัพท์ เช่น ชวาล (เรือง) เป็น ชัชวาล (รุ่งเรือง) ฯลฯ, นำมาใช้ในภาษาไทย เช่น ครื้น ครึก ยิ้ม แย้ม ใช้อัพภาส เป็น คะครื้น คะครึก ยะยิ้ม ยะแย้ม เป็นต้น.

(มค. อพฺภาส; สก อภฺยาส) น. การทวนซ้ำ, ในไวยากรณ์บาลีและสันสกฤต หมายเอาการซ้อนหรือซ้ำอักษรลงหน้าศัพท์ เช่น ชวาล (เรือง) เป็น ชัชวาล (รุ่งเรือง) ฯลฯ, นำมาใช้ในภาษาไทย เช่น ครื้น ครึก ยิ้ม แย้ม ใช้อัพภาส เป็น คะครื้น คะครึก ยะยิ้ม ยะแย้ม เป็นต้น.

อัพภาส : [อับพาด] น. คําซํ้า, ในไวยากรณ์บาลีและสันสกฤต หมายเอา การซ้อนหรือซํ้าอักษรลงหน้าศัพท์ เช่น ชวาล (เรือง) เป็น ชัชวาล (รุ่งเรือง), ในภาษาไทยก็ใช้ เช่น ครื้น ครึก ยิ้ม แย้ม ใช้ อัพภาส เป็น คะครื้น คะครึก ยะยิ้ม ยะแย้ม. (ป.; ส. อภฺยาส).