1.(มค. พาล) ว. อ่อน, เด็ก; โง่, เขลา; ชั่ว, ร้าย. น. คนเกเร, คนชั่วร้าย. 2.(มค. วาล) น. ขน (ของสัตว์).

พาล ๑ : น. ขน. (ป., ส.). พาล ๒, พาลา : (กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่น พาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาลพาลพาไปหาผิด. (ป.).