พจนานุกรม อังกฤษ-ไทย , ไทย-ไทย :
พราหมณ์ หมายถึง/ความหมาย
[พฺราม] (สก. พฺราหฺมณ) น. ผู้เนื่องมาจากพรหม, ผู้มีทิพยเวท คือ พระไตรเพท, คนในวรรณะหนึ่งในอินเดีย ซึ่งแบ่งวรรณะเป็น ๔ มีกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ (พ่อค้า) และศูทร (ไพร่), พราหมณ์เป็นนักพรต ในปัจจุบันหมายเอา ผู้รู้พระเวท เป็นคฤหัสถ์ ก็ได้; ชื่อปลาชนิดหนึ่ง เรียก ปลาพราหมณ์; ชื่อเพลงไทยพวกหนึ่ง.
อ.เปลื้อง ณ.นคร
|
พราหมณ์ ๑ : [พฺราม] น. คนในวรรณะที่ ๑ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ และศูทร, ผู้ที่ถือเพศไว้ผม นุ่งขาวห่มขาว เช่น พราหมณ์ปุโรหิต พราหมณ์พฤฒิบาศ.
พราหมณ์ ๒ : [พฺราม] น. ชื่อเพลงไทยจําพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคําว่า พราหมณ์ เช่น พราหมณ์เข้าโบสถ์พราหมณ์เก็บหัวแหวน
พราหมณ์ ๓ : [พฺราม] น. ชื่อปลาชนิดหนึ่ง เรียกว่า ปลาพราหมณ์. (พจน. ๒๔๙๓).
ราชบัณฑิตยสถาน
|
© 2002-2024 by ONLINE-ENGLISH-THAI-DICTIONARY. All rights reserved.
About.