น. กอ, ต้น, โคน, เช่น กกหู กกไม้; ชื่อหญ้าพันธุ์หนึ่งขึ้นในที่ชุ่มแฉะ มีหลายชนิด เช่น กกกลม ใช้สานเสื่อ กกลังกา (กกรังกา) ลำต้นเป็นสามเหลี่ยม. ก. กอดไว้กับอก, ประคองไว้กับอก, เอาไว้กับตัวแต่ผู้เดียว; ใช้เป็นคำซ้อนมีความหมายใกล้เคียงกัน เช่น กกกอด กอดกก; (ถน.) ตัด, บั่น, เช่น กกกิ่ง คือ ตัดกิ่ง.

กก ๑ : น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ก ข ค ฆ สะกดว่า แม่กก หรือ มาตรากก. กก ๒ : น. โคน เช่น กกไม้, ต้น เช่น กกขา, ลําต้น เช่น กกเสา. กก ๓ : น. ชื่อไม้ล้มลุกในวงศ์ Cyperaceae เกิดในที่ชุ่มแฉะ ชนิดลําต้นกลมใช้ทอหรือสานเสื่อ เรียกว่า กกกลม หรือ กกเสื่อ (Cyperus corymbosus Rottb., C. tegetiformis Roxb.) ที่ลําต้นเป็นสามเหลี่ยม เช่น กกลังกา (C. alternifolius L.) กกสามเหลี่ยม [Schoenoplectus grossus (L.f.) Palla] กกขนาก หรือ กกกระหนาก (C. difformis L.). กก ๔ : ก. แนบไว้กับอก โดยปรกติเป็นอิริยาบถนอน เช่น กกกอด กกไข่ กกลูก, โดยปริยายหมายความว่า เก็บนิ่งไว้นานเกินควร เช่น เอาเรื่องไปกกไว้. กก ๕ : (ถิ่น-พายัพ) ก. ตัด, บั่น, เช่น กกกิ่ง กกยอด. กก ๖ : น. ซอกด้านในหรือซอกด้านหลังของบานประตูหรือหน้าต่าง, ถ้าเป็นด้านหลังของแผ่นบานประตู เรียกว่า กกประตู, ถ้าเป็นด้านหลังของแผ่นบานหน้าต่าง เรียกว่า กกหน้าต่าง. กก ๗ : ดู กะวะ ๒.